تا مقصد می خوابم...

برخي شمار الهه‌گان هنر را نُه مي‌دانند، پيداست كه چه اندك‌اند!

زين پس شمارشان را ده بدان! و دهمين‌شان سافو است.   (افلا‌طون)‌

"سافو" يا "ساپفو" يكي از قديمي‌ترين زنان شاعر يونان باستان است كه او را اصطلاحاً شاعره‌ي عشق مي‌دانند. نه از تولد او اطلاع دقيقي در دست داريم نه از مرگ‌اش. گفته‌ها و نوشته‌هاي مورخان عهد باستان در مورد او با هم تفاوت زيادي دارند. برخي معتقدند در سال 612 قبل از ميلاد متولد شده، در هفده سالگي سرودن شعر را آغاز كرده، در 21 سالگي تبعيد شده و 55 سال عمر كرده و عاقبت در سال 557  ق.م خود را سر به نيست كرده يا درگذشته است.

همه‌ي آن‌چه از وي مي‌دانيم، چه واقعيت و چه افسانه‌هايي كه پيرامون نام او شكل‌گرفته، از پاره  پاپيروس‌هاي بازمانده ازدوران باستان و نيز گفتار و اشاراتي است كه از شاعران و متفكران هم‌عصر يا  پس از او به ما رسيده است. از قديمي‌ترين متوني كه از وي در آن نام برده شده، مجموعه آثار افلاطون است.

پژوهش‌گران بر  اين باورند  كه آن‌چه از سافو در دسترس ماست حدود هفت درصد كل شعرهاي وي، از ميان نُه مجموعه‌ي شعر او، در قالب‌هاي سافويي، با مضامين ترانه‌هاي عروسي، عاشقانه، سرودهايي در ستايش خدايان است. بي‌شك عمده شهرت وي در دوران باستان، بيان روشن، زبان شفاف و نيرومند او بوده‌است و همين اندك باقي‌مانده از شعر سافو هم شعري طبيعت گرا، تغزلي، زلال و شفاف‌است.