تا مقصد می خوابم...

بی هیچ رعایتی، بی هیچ ترحمی، بی هیچ شرمی

بر گرد ما دیوارهای ستبر بلند ساخته اند.

و من اکنون نومید اینجا نشسته ام.
به هیچ چیز دیگر نمی اندیشم:
این تقدیر به مغزم نیش می زند؛
زیرا که بیرون کارهای بسیار داشتم .

آه، چرا که من به هنگامی که در ساختن دیوارها
بودند، هیچ در نیافتم؟

چه کنم که هرگز صوت و صدای دیوار سازان را نشنیدم؛
به شیوه ای در نیافتنی از جهان جدایم کردند.

کنستانتین کاوافی

برگردان: محمود کیانوش